Ni no Kuni II Revenant Kingdom review: Katunayan ang JRPG ay naghari pa rin bilang kataas-taasan

Hindi ito madalas mangyari ngunit ang Ni no Kuni II: Ang Revenant Kingdom ay isa sa mga pinaka-bihirang mga bagay na bihirang: isang sumunod na pangyayari na lumalabas sa orihinal sa lahat ng paraan. Tulad ng Neir: Inimbento muli ng Automata ang Neir nang hindi ipinagkanulo ang mga ugat o tono ng orihinal, ginamit ng Level-5 at Bandai Namco ang unang Ni no Kuni bilang batayan para sa isang ganap na magkakaiba - ngunit masasabing mas mahusay na - laro.

Ngayon, bago ka mamatay ng matigas ang galit ng mga tagahanga ng White Witch na itapon ang iyong mga laruan mula sa pram, pakinggan mo ako. Ang kauna-unahang larong Ni no Kuni na dumating sa Kanluran, ang Ni no Kuni II ng 2013: Ang galit ng White Witch ay may mga kaakit-akit na character na naihalintulad sa isang magandang istilo ng paningin.

Ito ay isang pagdiriwang ng istilong anime ng Ghibli, na sumisiksik sa lahat ng bagay na ginagawang hindi kapani-paniwala at nakakahimok na panoorin ang mga pelikula ng studio. Gayunpaman, sa mga tuntunin ng mekanika ng laro, naging mabilis ito at mabilis lamang ang mga tagahanga ng JRPG na nakakagiling dito hanggang sa huli.

Sa Ni no Kuni II, magkakaiba ang mga bagay. Ang laban ay mabangis, mabilis at masaya; ang mga kumplikadong sistema ay pinakuluan sa mga kagat na laki ng mga kagat at kasiya-siya upang galugarin; at ang bawat bagong mekaniko ay nararamdaman na mayroon itong layunin. Ang pagdaragdag ng mga pagtatalo at pagbuo ng kaharian ay maaaring parang sobrang pamamaga ngunit, sa totoo lang, walang ibang laro na malapit sa ikasal sa mga system nito pati na rin.

Ngunit inuuna ko ang sarili ko. Bago ko tuklasin ang maraming mga kadahilanan kung bakit ito, marahil ay, isa sa pinakamahusay na JRPGs sa kamakailang memorya, sinisimulan ng Ni no Kuni II ang kagandahang nakakaakit mula mismo sa paniki.

Ni no Kuni II Revenant Kingdom review: Isang kwentong akma para sa isang hari

Ni no Kuni II: Ang Revenant Kingdom ay maaaring parang anumang iba pang JRPG kasama ang paggawa ng kaharian, hindi kilalang kaaway-pumipigil sa kwento nito, ngunit sa totoo lang mayroong higit dito. Tulad ng anumang magandang pelikula ng Studio Ghibli (kahit na walang direktang pakikipagtulungan sa oras na ito), mayroong isang taos-pusong sentro sa core ng kuwentong ito.

Ang pagkakaroon ng tumakas sa pamunuan ng Ding Dong Dell pagkatapos ng isang coup, ang batang si Evan Pettiwhisker Tildrum ay nagtatakda sa isang paglalakbay upang lumikha ng kanyang sariling kaharian. Sa tulong ni Roland, isang misteryosong tao mula sa ibang dimensyon at isang bandang kaakit-akit na mga tauhan, binibiyahe ni Evan ang mundo na bumubuo ng mga pakete kasama ang apat na mga bansa upang lumikha ng isang mundo na walang giyera.

kung paano hanapin ang iyong kasaysayan ng paghahanap sa google

Ito ay isang karaniwang taos-pusong pag-set up para sa isang laro na nilagyan ng isang pakiramdam ng kamangha-manghang bata, ngunit may higit na lalim dito kaysa sa maaari mong hulaan sa una. Ito ay isang kuwento ng pagtubos at pagsasama. Ito ay tungkol sa isang batang lalaki na hindi pinalo ng kanyang mga mapang-api, hangad na ipaglaban para sa isang mas mahusay na lipunan, isa na nagpapahintulot sa kanya at sa iba na makahanap ng isang lugar na maaari nilang pagmamay-ari.

Hindi tulad ng Ni no Kuni: Wrath of the White Witch, na nagkuwento nito halos halos mula sa pananaw ng batang kalaban nito, si Oliver, Revenant Kingdom ay gumagamit ng pananaw nina Roland at Evan sa mga kaganapan.

At, tulad ng pinakamahusay na mga pamilyang magiliw sa pamilya, mayroong isang bagay dito para sa kapwa bata at matanda: ang mas madidilim na mga aspeto ng kwento ay sinalanta ng pananaw ng mundo ni Evan ngunit kinuha nang mas subtly ni Roland. Ang iba pang mga lugar ng kwento ay nakikita ang pagkuha ni Roland, kumikilos bilang isang gabay na kamay kay Evan, habang si Evan ay nag-uwi ng isang pakiramdam ng kawalang-kasalanan na gumagawa ng kanyang bagong kaharian ng Evermore na isang lugar na nais ng mga mamamayan.

Ni no Kuni II Revenant Kingdom repasuhin: Kaharian dumating

Ang lahat ng ito ay nagdala sa akin papunta sa pangunahing tulak ng Ni no Kuni II at ang pinakamagandang tampok nito: pagbuo ng kaharian.

Para sa sinumang pamilyar sa Wrath of the White Witch, Ni no Kuni II's na ito ay tila isang nakakagulat na pagsasama. Gayunpaman, ang Antas-5 ay gumawa ng napakahusay na trabaho nito na, sa maraming mga paraan, nararamdaman na parang ito ang palaging tungkol sa Ni no Kuni.

Sa katunayan, ang kuwento ng Revenant Kingdom tungkol sa muling pagtatayo ng isang bansa, pamamahala at pagpapalawak ng iyong kaharian ay bumubuo ng isang bahagi ng lahat ng iyong ginagawa sa Ni no Kuni II. Habang pinatitibay mo ang iyong hukbo at nagdala ng mga bagong mamamayan, ang iyong bagong bansa ay lumalakas sa isang puwersang dapat pag-aralan.

Ang bawat bagong indibidwal ay nagdaragdag ng mga kasanayan at interes na maaaring magamit upang madagdagan ang pagiging produktibo sa ilang mga lugar, pag-unlock ng mga bagong kakayahan para sa labanan, pagdaan sa mapa o pagpapabuti ng iyong galing sa mga sandata, mahika at nakasuot.

Ang pagrekrut ng mga bagong kasapi sa iyong kaharian ay nangyayari bilang bahagi ng kwento ngunit, upang makabuo ng isang matagumpay na kaharian, kakailanganin mong maghanap ng mga bagong mamamayan sa pamamagitan ng mga pakikipagsapalaran sa gilid. Ang mas maraming mga tao na iyong dalhin sa, mas kilalang-kilala na nakukuha mo na, sa turn, ay nangangahulugang mas maraming mga pakikipagsapalaran sa gilid na magbubukas.

pag-download ng windows 10 bersyon 2004

Ni no Kuni II Revenant Kingdom repasuhin: Combative King

Sa tabi ng pagbuo ng kaharian, ang Ni no Kuni II ay gumawa din ng mga pagbabago sa kung paano mapangangasiwaan ang mga laban. Sa isang bid na lumikha ng isang laro na may higit na pandaigdigan na pag-apela, ang Level-5 ay inalis ang laban na nakabatay sa turn na matatagpuan sa Wrath of the White Witch, sa halip na pumili para sa isang higit na diskarte na nakatuon sa aksyon. Hindi ito tulad ng palabas na Final Fantasy XV; sa halip, ito ay isang pagtango patungo sa serye ng Tales ng libreng-kilusang labanan na may taktikal na mga paggalaw na itinapon.

Tulad ng pagbuo ng kaharian, ang pagbabago ng bilis na ito ay maaaring maging isang ganap na gulo at, sa lahat ng katapatan, ang mga maagang laban ay nararamdaman na masyadong madaling hawakan. Gayunpaman, sa oras, nagbabago ito.

kung paano makipagkalakalan sa rocket liga ps4

At iyan ay dahil sa ilalim ng simpleng sistemang Ni no Kuni II ng mabibigat at mabilis na pag-atake at mahiwagang kakayahan ay namamalagi sa isang malalim na kasiya-siyang pagiging kumplikado. Ang bawat character ay nilagyan ng tatlong sandata na maaari mong ilipat sa pagitan ng mabilis at, kung epektibo ang gamit, maaari itong magamit upang maihaw ang mga debuff at karamdaman o samantalahin ang mga kahinaan ng kaaway sa bawat dagok. Gumagamit din ang mga pag-atake ng magic at mga espesyal na galaw ng isang magic meter na naniningil mula sa matagumpay na pag-atake ng suntukan, nangangahulugang palagi kang nakakasakit kung nais mong gumamit ng malakas na atake.

Pagkatapos ay may mga higgldies - kakaibang mga nilalang na pumupukaw ng mga alaala ng mga espiritu ng kagubatan ng Kodama sa Princess Mononoke. Ang mga kaibig-ibig na critter na ito ay tumatakbo sa paligid ng mga patlang habang nakikipaglaban ka, paminsan-minsan ay nagpapangkat upang mag-alok ng mga makapangyarihang assist sa labanan. Maaari mong antasin ang iyong mga higgldies at kanilang mga kakayahan at, pagkatapos hanapin ang mga ito sa ligaw, ayusin ang lineup ng iyong koponan nang naaayon para sa ilang mga laban sa boss o mga kapaligiran. Mayroong tunay na malalim na pantaktika dito para sa mga nais na gugulin ang oras upang alisan ito.

Ang aking lamang tunay na gripe sa Ni no Kuni II ay ang labanan ay maaaring pakiramdam medyo madali sa mga oras. Sinuman na namumuhunan ng oras upang manghuli ng mga sumpa na hayop o kumalap ng mga bagong miyembro sa Evermore ay palaging mahanap ang pangunahing kuwento at ang mga boss nito ay pare-pareho at komportable na matalo. Sinabi nito, naglalaro ako sa normal na kahirapan, kaya marahil ang pagbabago ng mga bagay ay maaaring magdulot ng isang mas malaking hamon.

Ni no Kuni II Revenant Kingdom repasuhin: Ang Ghibli-less Ghibli game

Sa kabila ng lahat ng mga pagbabago, para sa ilan ang tunay na takot sa paligid ng Ni no Kuni II ay maaaring pinakuluan sa kakulangan ng paglahok ng Studio Ghibli. Sa Wrath of the White Witch, nais ng Antas-5 na ang lahat ay magmukhang kagaya ng isang magandang gawa ng likhang sining ni Ghibli, na may parehong mga cutscenes at mundo na mukhang ganap na iginuhit ng kamay.

Ang kawalan ng paglahok ng Studio Ghibli sa Ni no Kuni II ay, gayunpaman, malayo sa isang problema. Sa katunayan, nang walang paglahok ni Ghibli, ang mundo ng Ni no Kuni II ay tila mas buhay. Ang Antas-5 ay naglagay ng maraming diin sa kung paano humahawak ang laro ng ilaw at anino at, salamat na ito ay tunay na napakarilag na tingnan at ang pagdaragdag ng HDR ay naghahatid lamang upang gawin ang mga visual na pop at fizzle na may mas maraming buhay.

At, sa katunayan, kahit na walang direktang paglahok ng Studio Ghibli sa paggawa ng laro, mayroong ilang dating talento ng Ghibli na kasangkot sa paglikha nito. Si Yoshiyuki Momose (Spirited Away, My Neighbours the Yamadas, Pom Poko) ay nangungunang artist sa proyekto kasama ang matagal nang kompositor ng Studio Ghibli na si Joe Hisaishi na pinuno ang soundtrack.

Ni no Kuni II Revenant Kingdom: Hatol

Ang pagsunod sa mga lakad ng The Wrath of the White Witch ay hindi magiging isang madaling gawain para sa Antas-5 at, sa lahat ng katapatan, maaari lamang itong tawagan ito at kumita pa rin. Gayunpaman, hindi ito nagawa, at ito ay isang mas mahusay na laro para dito.

Ang itinayo ng Antas-5 dito ay nararamdaman na tulad ng isang bagay na nais nitong likhain noong 2013: isang hindi kapani-paniwala at malawak na pakikipagsapalaran na may mga kawit na nagpapanatili sa iyo. Kung gaano kagaling ang Wrath of the White Witch ay inilunsad, ang nag-iisang kapangyarihan nito ay nagmula sa pagkakasangkot nito sa Studio Ghibli.

Oo naman, maraming mga niggles dito at doon at, oo, ang ilan sa mga sidequest ay maaaring maging isang maliit na tunog ngunit, tulad ng mekaniko na nagtatayo ng kaharian, ang Ni no Kuni II ay isang kabuuan ng mga bahagi nito. Ano ang maaaring maging sanhi ng isang pag-ikot ng mata dito, o isang pagkasuklam ng pagkabigo doon, ay agad na nalunasan ng isang ngiti ng kagalakan o isang hinihingal na saya sa ibang lugar. Patotoo ito sa kalidad ng anumang laro kapag natutunaw ang mga oras habang naglalaro ka ng ganap na nahuhumaling sa mundo na nilikha.

Ang Bandai Namco ay maaaring magkaroon pa rin ng isang matigas na oras sa pagkumbinse ng mga hindi tagahanga ng Ni no Kuni sa Kanluran ng kadakilaan nito ngunit, huwag magkamali, Ni no Kuni II: Ang Revenant Kingdom ay itinakdang maging isa sa pinakadakilang laro ng henerasyong ito.