Review ng Lenovo Moto Z: Patunay na ang mga modular smartphone ay may hinaharap

Larawan 1 ng16

Sa Google hindi inaasahang pagkuha sa Project Ara pabalik gamit ang isang shotgun , at LG na lumilikha ng kaunting mga add-on para sa Lg g5 , patatawarin ka sa pag-iisip na ang mga araw ng mga modular na smartphone ay bilang na bago pa magsimula. Walang nagsabi kay Lenovo.

Mula nang bumili ng Motorola noong 2014, nagmamay-ari na ngayon ang Lenovo ng buong saklaw ng mga Moto phone, kahit na ang tatak ay na unti-unting natapos . Habang ang pinakakilala sa bungkos ay ang Moto G - ang handset na nagpapatunay na maaari kang makakuha ng isang kalidad na smartphone para sa hindi gaanong pera - ang serye ng Moto Z ay nagdaragdag ng isa pang string sa bow nito: modularity. At ito ay gumagana nang mas mahusay kaysa sa LG o dating may-ari ng Motorola na maaaring pinangarap ng Google.

Ang modular na kakayahan na ito ay magagamit sa parehong £ 500 Moto Z at ang £ 370 Moto Z Play. Titingnan namin ang Play sa lalong madaling panahon, ngunit pansamantala, narito kung ano ang makukuha mo kapag inilatag mo ang malalaking pera.

Lenovo Moto Z: Disenyo

Kapag inalis mo ang kahon ng Lenovo Moto Z sa kauna-unahang pagkakataon, ikaw na una sa lahattinamaan ng pagiging payat nito. Iyon ay para sa dalawang kadahilanan: una dahil ito talaga (5.2mm upang maging tumpak), at pangalawa dahil mayroong isang opsyonal na backplate sa kahon. Perpektong malaya kang magpunta sa iyong negosyo nang hindi idaragdag ang backplate; sadyang mailalantad mo sa mundo ang party trick ng telepono.

Ang trick ng partido na iyon ay isiniwalat ng strip ng mga ginintuang contact na may tuldok sa ilalim ng handset. Ang mga ito ay ligtas na nagtataglay ng mga opsyonal na modyul sa likod ng telepono, binabago ang parehong Moto Z at Moto Z Play sa isang maliit na talagang praktikal na paraan. Kapag sinabi kong ligtas, ibig kong sabihin talaga: ito ay kasing tigas ng pag-alis ng backplate mula sa isang regular na smartphone, sa kabila ng kakulangan ng mga clip.

[gallery: 4]

Nang dalhin ng Motorola ang pag-ikot ng telepono para sa pagsusuri, ipinakita ng kumpanya ang apat na gayong mga module: isang baterya pack na awtomatikong naitaas ang serye ng Moto Z; isang projector na nagpapalabas ng screen hanggang sa 70in; isang tagapagsalita ng JBL upang palakasin ang tunog; at isang module ng DSLR camera mula sa alamat ng photography na si Hashelblad. Nabigyan kami ng huling dalawa para sa pagsusuri, kaya suriin muli sa ibang pagkakataon para sa aming mga saloobin kapag nagkaroon kami ng oras upang mailagay ang mga ito sa kanilang mga lakad.

Huwag magkamali, ito ay isang matalinong disenyo, at higit na suportado kaysa sa alok ng LG. Madali na naka-on at naka-off ang mga module, at lubos na kapani-paniwala na mag-hang ka sa ilan sa mga ito para sa iba't ibang mga okasyon - kahit na isang nakakaapekto ang pagkabigo na hindi sila nagtutulungan. Dahil pinalitan nila ang buong likod ng telepono, hindi mo maaaring ihalo at itugma ang speaker sa projector, sabihin. Ngunit iyon ang labis na pag-tikit para sa isang maligayang pagdating sa pagbabago, kaya't tatahimik ako.

Sa paggawa nito ng pinakamayat na premium na smartphone sa buong mundo, maraming pagsasakripisyo ang kailangang gawin. Una, ito ay isang maliit na nakaliligaw, dahil ang hump ng camera ay lubos na halata, kahit na ang paglakip ng ibinigay na backplate (sa parehong paraan na magdagdag ka ng mga module) ay agad na pinapalabas ang mga bagay. Pangalawa, at higit na mahalaga, sinusunod ng Moto Z ang nangunguna sa iPhone 7 at nawala ang 3.5mm headphone jack. Hindi mapagtatalunan, ito ay isang hindi popular na paglipat , kahit na ang Motorola ay nagsasama ng isang USB Type-C hanggang 3.5mm jack adapter sa kahon.

USB Type-C, y’say? Yep Humantong ito sa mabilis na pagsingil (mayroong isang mabilis na charger sa kahon din) at paglipat ng data, ngunit nangangahulugang lahat ng iyong umiiral na mga micro-USB lead ay agad na kalabisan. Mayroon itong maliit, parisukat na fingerprint reader sa ilalim ng telepono na gumagana nang pareho nang pareho at mabilis ngunit, nang kakatwa, nagpasya si Lenovo na ilagay ang home, back at mga pindutan ng menu sa screen sa Android, kaysa gamitin ang fingerprint reader at ang puwang sa paligid nito. Nakakalito, samakatuwid, ang paglalapat ng iyong daliri sa mambabasa ay naka-lock lamang muli ang telepono.

Gayunpaman, bukod sa iyon, dapat na palakpakan ang Lenovo para sa paggawa ng kaunti sa Android hangga't maaari, gaya ng dati. Kaya't ang banilya ay ang balat ng Android Marshmallow, sa katunayan, na ang Google Keyboard ay kasama bilang default. Isang maliit na bagay, ngunit isang lubos na malugod na pagbati mula sa kinatatayuan ko.

Hindi maikakaila na ito ay isang guwapong handset, kahit na personal kong itatago ang headphone jack kahit na nangangahulugang mawala ang inaasam na pinakamayat na premyo sa handset. Ang makintab na salamin sa likuran ay isang magnetik din ng daliri, nangangahulugan na halos tiyak na gugustuhin mong ilapat ang isa sa mga modyul na iyon sa lalong madaling panahon.

Lenovo Moto Z: Screen

Patuloy na napahanga ang mga bagay sa screen, na isang kalidad na AMOLED na kapakanan ng mga perpektong itim at buhay na kulay. Ito ay isang 1,440 x 2,560 display, nangangahulugang mayroon itong humigit-kumulang 535 mga pixel bawat pulgada kapag nakaunat sa 5.5in screen ng aparato. Napakatalas, sa madaling salita.

Ngunit paano ihinahambing ang screen sa iba pang mga handset ng punong barko? Narito ang isang mabilis na talahanayan ng paghahambing na nagpapakita kung paano ito pamasahe laban sa ilan sa iba pang nangungunang mga aso:

Ang mga iyon ay sinumpa na pinong mga marka sa libro ng sinuman, at tandaan na ang medyo mababang kaliwanagan ay maaaring maiugnay sa AMOLED screen - dahil gumagana ang mga ito sa pamamagitan ng pag-off ng mga pixel kapag hindi ginagamit.

Nagpapatuloy sa pahina 2