Gaano karaming RAM ang talagang kailangan mo?

Larawan 1 ngdalawa

Karaniwan, ang mga badyet na PC ngayon ay mayroong 4GB ng RAM. Ang isang pag-configure sa mid-range ay maaaring mag-alok ng doble iyan, at ang mga high-end gaming system at workstation ay kasing taas ng 16GB.

hindi tumutugon ang windows 10 pagkatapos ng pagsisimula

At walang alinlangan kung aling paraan ang paghihip ng hangin: Sinusuportahan ng Windows 8 ang hanggang sa 128GB ng pisikal na memorya (ipinapalagay na pinapatakbo mo ang 64-bit na edisyon), habang ang Windows 8 Pro ay maaaring umakyat sa 512GB.
Mayroon bang talagang nangangailangan ng ganitong RAM? Ang memorya ay hindi kasing halaga ng dati, ngunit walang saysay na pagbabayad para sa mga gigabyte ng RAM na kung saan hindi ka makakatanggap ng materyal na pakinabang.

Mas mabilis ba ang pantay?

Ipinapalagay ng maraming tao na ang pagdaragdag ng memorya ay ginagawang mas mabilis ang isang PC, at sa ilang mga kaso ginagawa ito. Ang pagdikit ng labis na pares ng DIMMs sa isang motherboard ay hindi mababago ang bilis kung saan nagpapatupad ng code ang processor, ngunit makakatulong ito sa ibang mga paraan, lalo na sa mga mas matandang system na may 2GB ng RAM o mas kaunti, dahil ang pagdaragdag ng RAM ay binabawasan ang pangangailangan para sa Windows sa umasa sa virtual memory.

Ipinapalagay ng maraming tao na ang pagdaragdag ng memorya ay ginagawang mas mabilis ang isang PC, at sa ilang mga kaso ginagawa ito.

bakit ako nai-log out ng snapchat ko

Sa madaling salita, ang virtual memory ay isang file sa iyong hard disk na nagsisilbing pansamantalang imbakan kapag puno ang tunay na memorya ng iyong PC. Ginagawang posible ng virtual na memorya, halimbawa, na magkaroon ng maraming mga application ng bigat na tumatakbo nang sabay-sabay, kahit na hindi sila magkakasabay nang sabay sa RAM. Kapag lumipat ka mula sa isa patungo sa isa pa, mabilis na ipinagpapalit ng Windows ang nauugnay na data mula sa disk sa tunay na memorya, na nagpapaliwanag kung bakit ang virtual memory file ay tinatawag na isang swap file. Kung itinakda mo ang Windows Explorer upang ipakita ang mga nakatagong mga file, maaari mong makita ang swap file sa root Directory ng iyong system disk; depende sa aling bersyon ng Windows ang iyong ginagamit, tatawagin itong pagefile.sys o swapfile.sys.

Ang proseso ng pagsasara ng data papunta at mula sa swap file ay nagpapabagal ng mga bagay, lalo na kung gumagamit ka ng isang old-school mechanical disk. Lumalala ang sitwasyon kung susubukan mong magbukas ng isang bagong programa kapag ang iyong memorya ay puno na: ang disk head ay nagtatapos sa pag-thrush pabalik-balik sa buong disk habang sinusubukan nitong basahin ang bagong data sa memorya habang sabay na inililipat ang mas lumang impormasyon sa swap file. Ang resulta ay isang mabagal at hindi tumutugon na PC.

Kung nagamit mo na ang Windows XP sa isang makina mula noong huling bahagi ng 1990 o unang bahagi ng 2000, halos tiyak na makaupo ka sa iyong patas na bahagi ng mga sesyon ng disk-thrashing. Kahit na ang mga napapanahong 32-bit na PC ay teoretikal na nakapagtugon hanggang sa 4GB ng RAM, ang memorya ay mahal, at kahit na ang isang high-end na sistema ay maaaring may 256MB lamang na naka-install. Ang isang pag-asa sa virtual na memorya ay isang katotohanan ng buhay - samakatuwid ang panuntunan sa hinlalaki na dapat mong i-install ng mas maraming memorya hangga't maaari mong bayaran.

Nagbabawas ng pagbabalik

Ang panuntunan ay hindi gaanong naaangkop ngayon kaysa noong isang dekada na ang nakalilipas. Ngayon, ang isang bagong PC ay darating na may maraming mga gigabyte ng RAM, kaya't ang Windows ay mas umaasa sa virtual memory. Halos tiyak din na darating kasama ang isang solidong estado na drive ng system kaysa sa isang mekanikal, na ginagawang mas maayos ang proseso ng pagpapalit ng data sa pagitan ng RAM at virtual memory. Dahil ang mga SSD ay walang problema sa pagbabasa mula sa isang flash memory cell habang nagsusulat sa isang iba't ibang mga, epektibo nilang binubura ang problema ng pag-thrash.